Tο ορεινό Πικέρμι λόγω του ιδιαίτερου ανάγλυφου και της φυσιογνωμίας του έχει ιδιαίτερη ανάγκη από πολιτικές που θα ενισχύουν την κοινωνική συνοχή αλλά και την αστική ανθεκτικότητα. Από το 2014 και μετά έχουμε αναβαθμίσει αρκετές υποδομές (αντικατάσταση δημοτικού φωτισμού με LED), προχωρήσαμε σε διανοίξεις οδών, ασφαλτοστρώσεις, δημιουργία πεζοδρομιών, όμως αυτή την δημοτική περίοδο πρέπει οι οικισμοί μας να ανέβουν επίπεδο, τόσο για να εξυπηρετήσουν τους κατοίκους όσο και για να πιέζουν λιγότερο πολεοδομικά και κυκλοφοριακά το κεντρικό Πικέρμι, το οποίο δεν έχει προς ώρας τις υποδομές για να ανταπεξέλθει στην ολοένα και μεγαλύτερη πληθυσμιακή αύξηση.
Έχοντας μεγαλώσει στην περιοχή από την παιδική μου ηλικία, γνωρίζω σε βάθος τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικισμοί μας, παρουσιάζω παρακάτω μερικές προτάσεις που μπορούν να ενισχύσουν την ποιότητα ζωής στο Ντράφι και τη Διώνη.
Ντράφι:
Το Ντράφι έχει ως γνωστόν μια πολυετή εκκρεμότητα – από τα χρόνια της παλιάς Κοινότητας – αναφορικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώτος των 156 στρέμματα όπου προβλέπονται χρήσεις κοινόχρηστου χαρακτήρα αλλά και εμπορικές. Η δικαστική και κτηματολογική αυτή διένεξη μεταξύ συνεταιρισμού και δήμου έχει δυστυχώς αποστερήσει τον οικισμό από βασικές υποδομές που είναι κρίσιμες για τη λειτουργία του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως οι δυνατότητες επέμβασης στην περιοχή εξαντλούνται σε αυτό. Μπορούμε να εξωραΐσουμε τον οικισμό μέσα από τις παρακάτω δράσεις¨
- Ανάδειξη του καταρράκτη στον Βαλανάρη και παρεμβάσεις προκειμένου οι επισκέπτες να μπορούν με ασφάλεια να επισκεφθούν το σημείο
- Φυτεύσεις με βραδυφλεγή είδη στα όρια του οικισμού προκειμένου να προστατευθούμε από εισαγόμενες φωτιές
- Επέκταση των υποδομών κάλυψης των βράχων με πλέγμα για την αποφυγή κατολισθήσεων
- Δημιουργία ποδηλατοδρόμων και πεζοδρόμων σύμφωνα με τις προτάσεις του Σχεδίου Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας που έχουμε εκπονήσει
- Αναπλάσεις μικρών κοινοχρήστων οικοπέδων και δημιουργία pocket parks, χρησιμοποιώντας και την δυνατότητα του ιδιωτικού τομέα να εκτελεί τέτοια έργα υπό τη μορφή Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.
Αν κάποιος δει τους ελεύθερους χώρους, όπως αποτυπώνονται παρακάτω θα διαπιστώσει ότι μια σειρά τέτοιων παρεμβάσεων μπορεί να αλλάξει άρδην την εικόνα του οικισμού, η οποία πληγώθηκε ακόμα περισσότερο μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 2022.
Επιμένω στην τελευταία πρόταση για την ανάπλαση των κοινοχρήστων χώρων για τρεις λόγους. Ο πρώτος έγκειται στη γνώση που έχω ως Γενικός Γραμματέας του Δήμου Ηρακλείου Αττικής για τη δυνατότητα που υπάρχει να χρηματοδοτηθούν αυτές οι δράσεις από δημόσια χρηματοδότηση. Αυτή τη στιγμή στο Ηράκλειο έχουμε μοχλεύσει πόρους 5.389.869,87 € για την αστική αναζωογόνηση 17 κοινοχρήστων χώρων της πόλης καθώς και την ανάπλαση δύο εμβληματικών πλατειών από το Πρόγραμμα Αντώνης Τρίτσης καθώς και 493.031,00€ από το Πράσινο Ταμείο για την ανάπλαση οδών πέριξ του σταθμού του ΗΣΑΠ.
Εργασίες ανακατασκευής κοινοχρήστων χώρων στο Ηράκλειο με ενίσχυση φυτεύσεων, φωτισμού και δημιουργία υπόγειου συστήματος άρδευσης
Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με τη δυνατότητα του ιδιωτικού τομέα να χρηματοδοτεί και να εκτελεί τέτοιες δράσεις στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. Είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιήσαμε με μεγάλη ένταση μετά την καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι, ιδίως στις αποκαταστάσεις σχολικών μονάδων, αθλητικών χώρων αλλά και κοινοχρήστου πρασίνου. Στην περιοχή μας έχουμε μεγάλες και μεσαίες επιχειρήσεις που μπορούν να συμμετάσχουν σε μια τέτοια διαδικασία αναπλάσεων εύκολα και με ταχύτητα σε σχέση με τις χρονοβόρες διαδικασίες δημοπρατήσεων του Δημοσίου.
Ο τρίτος λόγος έχει να κάνει με τη δυνατότητα οι δράσεις ανάπλασης να αποτελέσουν κύτταρα συμμετοχικότητας και εμπλοκής της τοπικής κοινωνίας. Στο Ηράκλειο δημιουργήσαμε ένα pocket park με τους μαθητές του 14ου Δημοτικού Σχολείου οι οποίοι φύτευσαν αλλά και υιοθέτησαν το παρκάκι αναλαμβάνοντας α το εμπλουτίζουν. Συνεπώς τέτοιες ενέργειες είναι κρίσιμες για την εμπέδωση και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής που τόσο έχουμε ανάγκη.
Διαμόρφωση του Πάρκου Τσέπης στο Ηράκλειο Αττικής με τους μαθητές του 14ο Δημοτικού Σχολείου.
Διώνη
Στη Διώνη ήδη γινόμαστε μάρτυρες της κατασκευής της κεντρικής πλατείας, η οποία θα αποτελέσει και τον πυρήνα της περιοχής μαζί με τη νέα εκκλησία, για την οποία και εκδόθηκε η άδεια. Με αυτόν τον τρόπο κλείνουμε μια πληγή που για χρόνια δημιουργούσε εντάσεις και μας στερούσε από έναν καλαίσθητο δημόσιο χώρο αλλά και έναν χώρο λατρείας.
Με τα έργα να είναι σε εξέλιξη, θεωρώ πως είναι κρίσιμη η μετατροπή των οδών Αχαΐας και Πελοποννήσου σε οδούς ήπιας κυκλοφορίας και η διαμόρφωση τους με κυβόλιθους, ώστε να εξασφαλίσουμε την αντιπλημμυρική θωράκιση των κατοίκων που έχουν πλημμυρίσει πολλές φορές, την αισθητική οργάνωση του χώρου πέριξ της νέας πλατείας αλλά και την αποφυγή της δημιουργίας ενός απέραντου πάρκινγκ – ιδίως κατά τη διάρκεια πολιτιστικών και θρησκευτικών εκδηλώσεων.
Ένας δεύτερος στόχος πρέπει να είναι η αναβάθμιση του Αθλητικού Κέντρου, το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα ολοκληρωμένο οικοδομικό τετράγωνο που θα στολίζει την περιοχή– αυτό σημαίνει φυτεύσεις, διαμόρφωση κοινόχρηστων επιφανειών, φωτισμός και δημιουργία κουλουάρ στίβου στην περίμετρό του καθώς και πεζοδρόμηση του τμήματος της οδού Κύπρου και της οδού Χανίων (χωμάτινη οδός) που περιβάλλουν το αθλητικό κέντρο.
Φυσικά και εδώ πρέπει να εκπονήσουμε ένα οδικό χάρτη αναβάθμισης των κοινοχρήστων χώρων – οι οποίοι είναι πολλοί και μικροί στη Διώνη. Η ανάπλασή τους θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά για τις γειτονιές και το μέγεθός τους δεν είναι απαγορευτικό ώστε να χρηματοδοτηθούν ακόμα και από δημοτικούς πόρους.
Άνω Διώνη (πρώην Αιολίς)
Στο βόρειο τμήμα της Διώνης οι εκτεταμένες παρεμβάσεις μας ανακύφισαν αισθητά τον οικισμό. Τώρα ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε μπροστά, ολοκληρώνοντας τις πολεοδομικές εκκρεμότητες που θα μας επιτρέψουν να κάνουμε έργα ανάταξης της περιοχής.
Η ολοκλήρωση της υδραυλικής/υδατολογικής μελέτης η οποία αποσαφηνίζει τα ρέματα που διατρέχουν τον οικισμό, θα μας επιτρέψει να απομπλέξουμε τα οικοδομικά τετράγωνα που δεν επηρεάζονται, ώστε να μπορούν να εκτελεστούν έργα στο υπόλοιπο σχέδιο πόλης.
Παράλληλα, ξεκινά το επόμενο διάστημα η ασφαλτόστρωση στα τμήματα των οδών Αρχελάου, Μ. Αλεξάνδρου, Φιλίππου Β’ και Φιλώτα μέσα από το πρόγραμμα οδικής ασφάλειας ύψους 2.800.000 € που εξασφαλίσαμε από το Υπ. Εσωτερικών, ενώ έχει ήδη ξεκινήσει επέκταση του δικτύου ύδρευσης σε αυτά τα σημεία, ώστε να αποκτήσουμε ουσιαστικές υποδομές.
Πλέον το μεγάλο μας στοίχημα είναι η αναζήτηση νέων χρηματοδοτήσεων για τις ασφαλτοστρώσεις του οικισμού και βέβαια η σύνδεση του ολοκληρωμένου δικτύου ακαθάρτων με το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ και το ΚΕΛ Ραφήνας.
Ωστόσο, μια επέμβαση μεγάλου αποτυπώματος είναι κατά την άποψή μου η αλλαγή χρήσης στο ΟΤ του «εργοταξίου», το οποίο περιβάλλεται από τις οδούς Σελευκιδών & Μεγάλου Αλεξάνδρου έχει χρήση Πολιτιστικού Κέντρου. Η οριστική διαμόρφωση των οδών γύρω του και το γεγονός ότι η παρούσα χρήση δεν έχει ορίζοντα υλοποίησης -όπως έχει αποδείξει η κοινή πείρα σε δεκάδες τέτοιες περιπτώσεις- αφήνουν πεδίο για μια παρέμβαση σαν αυτή που τώρα υλοποιούμε στην Καλλιτεχνούπολη. Το ΟΤ μπορεί να αλλάξει χρήση και να δημιουργηθεί εκεί δημοτικό σχολείο και νηπιαγωγείο αλλά και μια μεγάλη πλατεία-πάρκο. Με δεδομένο ότι περίπου ο μισός μαθητικός πληθυσμός που κινείται προς το κεντρικό Πικέρμι προέρχεται από τις ορεινές περιοχές, μια τέτοια κίνηση θα έχει πολλαπλασιαστικό χαρακτήρα- ανακούφιση του κεντρικού Πικερμίου από το κυκλοφοριακό φόρτο κατά τις ώρες προσέλευσης και αποχώρησης, περιορισμό των μετακινήσεων με αυτοκίνητο εντός της Διώνης και ανακούφιση και των σχολικών υποδομών σε επίπεδο μαθητικού πληθυσμού. Και το πιο σημαντικό – η δημιουργία ενός νέου χώρου συνάντησης και συναναστροφής χωρίς τα παιδιά μας να πρέπει να μετακινούνται εκτός Διώνης.
Στο πλαίσιο αυτό είναι κρίσιμο τα οικόπεδα με εμπορική χρήση να αποκτήσουν συντελεστές δόμησης, ώστε να πάψουν οι οικισμοί του Πικερμίου να είναι «υπνουπόλεις». Δυστυχώς τα οικοδομικά σχέδια των οικισμών κουβαλούν και το βάρος της δεκαετίας που δημιουργήθηκαν (1960-70) με αυστηρό διαχωρισμό των χρήσεων- ένα μοντέλο που έχει κατά κοινή ομολογία αποτύχει παταγωδώς. Αν στόχος μας είναι «οι πόλεις του ενός τετάρτου» τότε πρέπει να βρούμε τρόπους που θα καταστήσουν τους οικισμούς μας αυτάρκεις και χωρίς διαρκή εξάρτηση από το κέντρο του Πικερμίου. Το Πικέρμι δεν είναι άλλωστε αυτό που ήταν τη δεκαετία του ’90 και αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό τόσο από τους παλαιούς όσο και από τους νέους κατοίκους. Αν θέλουμε να αναβαθμιστεί, πρέπει να αναπτυχθεί ισόρροπα.